Piet en Duco zijn lid van de Fietsersbond. Ze spreken elkaar niet zo vaak, want ze zijn druk druk druk. En ja, corona. Daarom schrijven ze elkaar elke maand een brief en bespreken het leven naast al dat gedoe, het leven op onze fietsen. Die brieven komen op de webpagina van de Fietsersbond en op Facebook. Eigenlijk een soort blog over fietsen en hoe leuk dat is.
De laatste tijd is er een beetje de klad ingekomen. Vandaar een bijdrage uit een andere hoek.
Beste Duco en Piet,
Wisten jullie dat jullie laatste brief al meer dan een jaar geleden is gepubliceerd?
Gelukkig had ik nog wat liggen. Bijvoorbeeld deze, van 2 februari 2021!
Dat was weer een piekfijn tochtje. Aan het eind van de middag van 2 februari werd het bijna lente-achtig: blauwe lucht, zonnetje, weinig wind. Op m’n stadsfietsje belandde ik zomaar op de Koedijkerweg, van begin tot eind afgefietst langs de kalm stromende Esvelderbeek. Zelfs de A1 kon me even niet deren: ik kijk gewoon de andere kant op richting Barneveldse Beek en het bos van Stoutenburg. Prachtig!
Op de T-splitsing sloeg ik rechtsaf over de slingerende Stoutenburgerweg, ondanks het verkeer ook al een genoegen. Bomen, weilanden en boerderijen en een rustgebied voor wat er ook aan wilde beesten zit. Bij nr. 9 linksaf van het asfalt af, over het statige bomenlaantje langs de vervallen Heerlijkheid Stoutenburg richting de boerderij met de hertenkoppen.
Voor de boerderij fiets je linksaf en volg je het karrespoor tussen het bos en de weilanden: andere wereld. Hier zag ik een fors slachtoffer van de storm Corrie, die daags hiervoor gewoed had: een neergestorte beuk, een stam met een doorsnee van tegen de twee meter, geveld en in stukken gezaagd. Alles van waarde is weerloos…
Het pad was ondertussen flink modderig, en de scholieren die deze route als afstekertje gebruiken richting Emelaerseweg en Achterveld hadden fraaie by-passes gecreëerd om de ergste modderplassen te omzeilen. Je komt uit bij de Schut van Rutgers, de stuw in de Barneveldse Beek. Al dat water dat maar blijft stromen, richting Amersfoort via de Eem naar voorheen de Zuiderzee.
Omdat het bordje Eigen weg, verboden toegang er niet meer hing voelde ik me vrij om niet naar de Emelaerseweg te fietsen, maar linksaf te slaan richting Groot Vinselaar. Over het erf, en daarna volgt een stuk onverhard. Een mooie ontdekkingstocht, met behalve akkers en weilanden ook slingerende slootjes en kleine bosjes. Voor een van die bosjes is een afslag naar links, die je ooit naar de Kortaarseweg voerde, aan de andere kant van het spoor en de A1. Dat kon nog tot begin jaren zeventig, daarna lag de A1 in de weg (zoek uit op topotijdreis.nl).
Uiteindelijk kom je op de Stoutenburgerweg, waar je linksaf slaat. Die brengt je naar Den Olden Florus, een standerdmolen uit de zestiende eeuw (of eerder), mooi. En vervolgens kun je kiezen: via Terschuur en Zwartebroek terug, of nog even door over de prachtige Kallenbroekerweg naar Barneveld en de Koewei van Kasteel de Schaffelaar.
Hartelijke fietsgroet, Bob