Beste Duco, beste Piet,

Herken je dat, drie of vier of vijf Zoom- of Teams-sessies achter elkaar, en dan een gaatje in je agenda om een klein rondje te fietsen? Dat had ik vandaag, en omdat de wind uit zuid tot zuidwest kwam besloot ik via Soesterberg naar Den Treek te rijden. Lekker beschut door het bos met flink wat hoogteverschillen, gratis bezienswaardigheden onderweg en een to-go-punt op een uitgelezen plek.

Omdat ik daar in de buurt woon is voor mij de start de hoek Schimmelpenninckstraat-Hooglandseweg-Zuid. Inderdaad, Toko Semarang.
Langs het spoor bij de Koppelpoort de Eem over en verder, en dan links-rechts langs het station over de Barchmann-Wuytierslaan naar de spoorwegovergang, en dan linksaf het fietspad (het ‘Monnikenboschpad’) op.
Tot mijn verrassing vloog bij de Kabouterhut een buizerd uit de berm omhoog, misschien gestoord in een muizenmaaltijd.

Op weg naar het vliegveld neem ik tegenwoordig het Heezerspoor (bij het tunneltje linksaf), dan is het stukje langs de drukke N413 wat korter. Prachtig fietspad, tot aan het laatste stukje: dat zou niet misstaan in de Ronde van Vlaanderen of hoe die tegenwoordig heet. Een onontkoombaar lintje van kasseien, dat mij dwingt uit het zadel te komen.

Langs de N413 die ook de Van Weerden-Poelmanweg heet begint de eerste echte klim naar het Soester Hoogt, een dikke 30 meter hoogteverschil. Waar hebben we het over, maar toch. De afdaling brengt je bij de ingang van de voormalige vliegbasis, wel even uitkijken met oversteken. Dat vliegveld is natuurlijk een wonder, zo’n open vlakte, die ruimte! Op de startbaan wordt gewandeld, gerolschaatst, geskate, gelongboard en gefietst. Scooters zijn niet welkom. Binnenkort is de veldleeuwerik er weer volop te horen!

Bij de uitgang de eerste coffee-to-go. Fantastische plek, fijn als het terras weer open mag.

Soesterberg dwars door, naar het bos aan de andere kant van de A28, over de oude Postweg richting Austerlitz, tot aan het monumentje aan de Woudenbergsezandweg. Die leidt je langs een hoop mountainbikers en langs Het Witte Huis (ik denk altijd Casa Blanca), en daar kun je òf linksaf, of nog effe rechtdoor om wat langer van dit bos te genieten. Het fietspad is wel smal, en tegenliggers willen nog wel eens panikeren, vooral in de weekends. Don’t be a jerk hou ik mezelf voortdurend voor, om de duivel uit te drijven.

Ondertussen ben je op weg naar de tweede klim van enige betekenis. Vanaf Het Witte Huis (24 m) over de Treekerlaan (prachtig afstekertje met al die beuken), of vanaf het parkeerterreintje aan de Zeisterweg over de Oude Driebergseweg naar de top op 55 meter op de Treekerweg: alweer een prachtige beukenlaan, die je met een fijne afdaling naar de tweede coffee-to-go brengt: Bij Kees aan de Doornseweg, op 12 meter. In de afdaling komen je zwoegende fietsers tegemoet, die dit rondje in de uitdagende volgorde afleggen. Zo kan het ook!

De volgende beloning is wat mij betreft landgoed Den Treek: zoveel afwisseling op zo’n kort stukje: hei, bos, landhuis met bijgebouwen, weilanden, links de Heuvelrug, rechts de Vallei.

Niet gek dat je zo via het parkeerterreintje de Paradijsweg oprijdt, terug naar de stad. Met als laatste klim de brug over de A28.

Met een beetje inspanning kun je je goed in het zweet werken op dit rondje, en na een douche kun je met gemak weer een paar Zooms aan!

Fietsgroeten, Bob